منطقه ویژه اقتصادی سیرجان

در سال ۱۳۷۳ و با آغاز برنامه دوم توسعه، اهداف گسترده‌تری همچون پشتیبانی از تولید داخلی، توسعه صادرات غیرنفتی و ایجاد رونق اقتصادی منطقه دنبال شد و نهایتاً در جلسه شورای عالی مناطق آزاد، عنوان آن از «منطقه حراست‌شده» به «منطقه ویژه اقتصادی سیرجان» تغییر یافت.

موقعیت جغرافیایی و مزیت‌ها

منطقه ویژه اقتصادی سیرجان در جنوب‌غرب استان کرمان و در مسیر راهبردی بندرعباس–کرمان–یزد–اصفهان واقع شده است. قرارگیری در تقاطع خطوط حمل ‌و نقل ریلی و جاده‌ای، نزدیکی به بندر شهید رجایی و بندرعباس و دسترسی آسان به مراکز صنعتی جنوب و مرکز کشور، این منطقه را به یکی از گره‌های اصلی زنجیره تامین و ترانزیت کالا در ایران تبدیل کرده است؛ همچنین وجود معادن بزرگ سنگ‌آهن گل‌گهر و صنایع معدنی اطراف سیرجان، پتانسیل بالایی برای توسعه صنایع معدنی و فلزی فراهم کرده است.

اهداف و ماموریت‌ها

• توسعه فعالیت‌های صادراتی و لجستیکی در محور جنوب–مرکز کشور.
• پشتیبانی از صنایع معدنی، فلزی و فرآوری مواد خام.
• تسهیل واردات مواد اولیه و صادرات محصولات تولیدی.
• جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در حوزه‌های صنعتی، انبارداری و خدمات گمرکی.
• ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار و تقویت جایگاه سیرجان در تجارت بین‌المللی.

زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی

منطقه ویژه اقتصادی سیرجان دارای زیرساخت‌های کامل شامل شبکه آب، برق، گاز، ارتباطات فیبر نوری، جاده‌های استاندارد و خطوط ریلی اختصاصی است. وجود گمرک مستقل سیرجان، پایانه باربری ریلی و جاده‌ای، انبارهای سرپوشیده و روباز و شهرک صنعتی مستقر در محدوده منطقه از مهم‌ترین امکانات آن به‌شمار می‌رود. در حال حاضر بیش از ۲۸۰ واحد فعال اقتصادی در حوزه‌های صنعتی، بازرگانی، لجستیک، غذایی، فلزی و بسته‌بندی در منطقه فعالیت دارند.