منطقه ویژه اقتصادی صنایع انرژی بر پارسیان

سیاست‌های کلان اقتصادی کشور بر بهره‌برداری بهینه از منابع انرژی تاکید دارد؛ این تاکید بر مبنای نقش بنیادی منابع نفت و گاز در تامین انرژی مورد نیاز بخش‌های مختلف تولیدی و درآمد ارزی کشور است.ایران با در اختیار داشتن بخش مهمی از ذخایر نفت و گاز جهان (جایگاه نخست در مجموع ذخایر هیدروکربوری نفت و گاز جهان)، از جایگاه مهمی در تامین انرژی دنیا برخوردار است.مهم‌ترین مخزن گازی ایران، مخزن گازی پارس‌جنوبی است که ۴۷درصد منابع شناخته شده گاز ایران و حدود ۸‌درصد کل حجم گاز اثبات شده جهان را در خود جای داده است.در راستای سیاست بهره‌برداری بهینه از منابع نفت و گاز کشور به‌ویژه منابع گازی پارس جنوبی، در برنامه‌های توسعه اقتصادی- اجتماعی کشور، بر تولید محصولات فرآوری‌شده نفتی و گازی و کاهش میزان فروش آن به‌صورت خام و همچنین توسعه صنایعی که در گروه صنایع انرژی‌بر قرار می‌گیرند تاکید شده است. از جمله هیات‌وزیران در سال ۱۳۸۴، در مصوبه خود با عنوان «طرح آمایش نواحی تأثیرپذیر از حوزه‌ی گازی پارس‌جنوبی»، وظایفی را برای دستگاه‌های اجرایی در زمینه ایجاد صنایع انرژی‌بر در منطقه ساحلی خلیج‌فارس تعیین نمود.

مزیت‌های جغرافیایی و اقتصادی

• موقعیت ساحلی و دسترسی مستقیم به خلیج‌فارس که حمل ‌و نقل دریایی و تامین خوراک خام (گاز و محصولات پتروشیمی) را تسهیل می‌کند.
• نزدیکی به مخازن و تاسیسات پارس جنوبی و ظرفیت همکاری با زنجیره تامین انرژی و پتروشیمی موجود در منطقه عسلویه و کنگان.
• وجود زیرساخت‌های پیشنهادی شامل دسترسی به فرودگاه بین‌المللی خلیج‌فارس، شبکه جاده‌ای ساحلی و اراضی وسیع جهت توسعه واحدهای صنعتی با شدت انرژی بالا.

ظرفیت‌های منطقه‌ای

• استقرار واحدهای پتروشیمی میان‌ و بزرگ‌مقیاس، صنایع فولادی و صنایع پایین‌دستی وابسته به منابع گازی.
• توسعه زنجیره‌های لجستیک و بندری برای صادرات محصولات انرژی‌محور.
• ایجاد خوشه‌های فناوری و خدمات تخصصی مربوط به صنایع انرژی‌بر (خدمات فنی-مهندسی، نگهداری و پشتیبانی صنعتی).

فرصت‌های سرمایه‌گذاری

• انتقال و استقرار طرح‌هایی که به‌دلیل تراکم در عسلویه امکان اجرای آن‌ها محدود یا پرهزینه است؛ پارسیان گزینه جایگزین با ظرفیت اراضی و زیرساخت برای این طرح‌ها محسوب می‌شود.
• سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های لجستیکی (پایانه‌های بندری، انبارها، ترمینال‌های مواد شیمیایی) و صنایع تکمیلی (پلیمر، پتروشیمی‌های متوسط و پایین‌دستی).
• مشارکت در پروژه‌های انرژی، تامین آب و برق پایدار برای واحدهای پرمصرف و پروژه‌های زیست‌محیطی مرتبط با مدیریت پسماند صنعتی.